Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej – Sanktuarium Przymierza na Górze Chełmskiej wpisuje się w sieć sanktuariów szensztackich na całym świecie.

Sanktuaria szensztackie

Sanktuaria Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej są duchowymi ośrodkami maryjno-apostolskiego Ruchu Szensztackiego. Sanktuaria budowane są na wzór pierwszej kaplicy w Schönstatt/Vallendar k. Koblencji (Niemcy), w której miało miejsce założenie Ruchu. Każde sanktuarium jest źródłem szczególnych, potrójnych łask: zadomowienia w Bogu, przemiany i duchowej odnowy oraz gorliwości apostolskiej. We wszystkich sanktuariach szensztackich Matka Boża doznaje czci jako Matka i Wychowawczyni nowego człowieka i nowej wspólnoty. Każde lokalne sanktuarium odkrywa swoje specyficzne posłannictwo – zadanie do spełnienia we własnym środowisku i w Kościele powszechnym.

Sanktuaria szensztackie w Polsce

Obecnie w Polsce jest sześć sanktuariów szensztackich: w Świdrze SANKTUARIUM WIERNOŚCI – Sanctuarium Fidelitatis (1981), w Józefowie k. Warszawy SANKTUARIUM SYJONU – Sanctuarium Sion (1988), Instytut Ojców Szensztackich, w Winowie k. Opola SANKTUARIUM WIECZERNIKA – Sanctuarium Coenaculum (1988), w Koszlinie na Górze Chełmskiej SANKTUARIUM PRZYMIERZA – Sanctuarium Foederis (1991). Dwa sanktuaria zostały wzniesione jako dar Roku Jubileuszowego 2000: SANKTUARIUM JEDNOŚCI – Sanctuarium Unitas (2000) w Zabrzu-Rokitnicy, Instytut Świecki Pań Szensztatu, SANKTUARIUM ZAWIERZENIA – Sanctuarium Fidentiae (2001) w Bydgoszczy na Piaskach.

Obraz Matki Bożej i wystrój wnętrza

We wnętrzu każdego sanktuarium znajduje się barokowy ołtarz z obrazem Matki Bożej, figury Apostołów Piotra i Pawła oraz figura św. Michała Archanioła. Obraz Maryi z Dzieciątkiem jest dziełem włoskiego malarza Luigi Crossio (1835-1915). Matka Boża czczona jest jako Trzykroć Przedziwna – Córa Boga Ojca, Matka Syna Bożego i Oblubienica Ducha Świętego (Mater ter Admirabilis – MTA).

W wystroju sanktuarium zawarta jest bogata symbolika religijna. Poszczególne symbole są duchowo wypracowywane przez członków Ruchu Szensztackiego danej diecezji.

Sanktuarium Przymierza na Górze Chełmskiej w Koszalinie

Każde sanktuarium szensztackie posiada swoją szczególną nazwę (ideał, imię) która wyraża jego posłannictwo oraz wiąże się z historią jego powstania. Sanktuarium na Górze Chełmskiej zostało ogłoszone jako „Sanktuarium Przymierza” w dniu 8 października 1994 roku przez ks. bpa Ignacego Jeża. Ideał ten został wcześniej rozpoznany i odczytany ze znaków czasu przez członków Ruchu Szensztackiego diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Nawiązuje on przede wszystkim do IV pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny, której tematem był Dekalog – prawo moralne przymierza między Bogiem a ludźmi. Ojciec Święty – niejako Mojżesz naszych czasów – zstępując z Góry Chełmskiej, rozpoczął swoje kolejne nauczanie po ojczystym kraju. Rozpoczynając w Koszalinie nauczanie na temat pierwszego przykazania, mówił m.in.:

Czy słowa Boga wypowiedziane na Synaju nie odezwały się dalekim echem również tu, na tej Górze? (…) Bóg głosił prawo moralne nie tylko słowami Przymierza – Starego Przymierza z góry Synaj i Chrystusowej Ewangelii – głosi je samą wewnętrzną prawdą tego rozumowego stworzenia, jakim jest człowiek. (…) W ten sposób Dekalog – dziedzictwo Starego Przymierza Boga z Izraelem został potwierdzony w Ewangelii jako moralny fundament Przymierza Nowego we Krwi Chrystusa. (…) Stąd, znad Bałtyku, proszę Was, wszyscy moi rodacy, Synowie i Córki wspólnej Ojczyzny, abyście nie pozwolili rozbić tego naczynia, które zawiera Bożą Prawdę i Boże Prawo. Proszę, abyście nie pozwolili go zniszczyć. Abyście sklejali je z powrotem, jeśli popękało. (…) Oto Dekalog: dziesięć słów. Od tych dziesięciu prostych słów zależy przyszłość człowieka i społeczeństw. Przyszłość narodu, państwa, Europy, świata.

W Ruchu Szensztackim idea przymierza Boga z człowiekiem ma swoje konkretne odzwierciedlenie w przymierzu miłości z Maryją, które jest traktowane jako zabezpieczenie, odnowienie i umocnienie sakramentalnego przymierza Chrztu świętego. Przymierze to jest zaproszeniem człowieka do współpracy z Bożą łaską w kształtowaniu swojego codziennego życia.

Sanktuarium Przymierza stoi przed nami jako zaproszenie do budowania życia osobistego i rodzinnego na Bożej woli wyrażonej w Dekalogu – w Starym i Nowym Przymierzu. Zaprasza do modlitwy w intencji urzeczywistnienia duchowego dziedzictwa IV pielgrzymki papieskiej do Ojczyzny.

Korona Królowej Przymierza

Koronacji obrazu Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej na Górze Chełmskiej, w dniu dorocznego odpustu, 15 sierpnia 2000 roku, dokonał ks. abp Zygmunt Kamiński. Wcześniej, tj. 6 lipca, podczas narodowej pielgrzymki Polaków do Rzymu w Roku Wielkiego Jubileuszu, koronę pobłogosławił Ojciec Święty Jan Paweł II. Koronacja była wyrazem trwania w służbie Ewangelii, świadectwem miłości i wdzięczności za 1000 lat Kościoła na Pomorzu. Poprzez ten akt Maryja otrzymała tytuł Królowej Przymierza, by jako Przewodniczka i Wychowawczyni prowadziła nas w nowe czasy.
Wszystkie elementy korony mają znaczenie symboliczne, wyrażają drogę duchową i charyzmat Ruchu Szensztackiego:

• lilie wykonane z bursztynu, jako symbol maryjny, są darem od czterech wspólnot Ruchu Szensztackiego w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej;
• diadem z kolorowych kamieni przedstawia tęczę, symbol przymierza w Starym Testamencie, w którą wpisany jest krzyż; kolory tęczy są składową światła, w symbolice korony kolory tęczy tworzą kolor krzyża, znak Nowego Przymierza;
• w dolnej części diademu znajdują się cztery kamienie, są to „kamienie milowe”, będące zasadniczym rysem duchowości szensztackiej, którą odczytujemy w życiu o. Józefa Kentenicha – założyciela Ruchu Szensztackiego;
• w górnej części – sznur perełek, symbolizuje różaniec z głazów wokół sanktuarium na Górze Chełmskiej.

Oko Opatrzności Bożej

Wiara w Opatrzność Bożą jest istotnym elementem duchowości Ruchu Szensztackiego. Życie z wiary w Opatrzność Bożą na co dzień było dla o. Józefa Kentenicha jednym z istotnych celów wychowania chrześcijańskiego, dlatego często nauczał o Bogu życia i historii, który jest miarą wszystkich rzeczy. Oto jego słowa:

Dostrzegajcie we wszystkim dobrą dłoń Ojca, która kieruje waszym losem i prowadzi według mądrego planu miłości. Pamiętajcie zawsze o tej prostej prawdzie: Bóg jest Ojcem, Bóg jest dobry, dobre jest wszystko, co On czyni. Jeśli będziecie mocno trwali na gruncie tej prawdy, staniecie się mistrzami życia i źródłem błogosławieństwa dla wielu.

Symbol Bożej Opatrzności – inaczej symbol Oka Ojca – wyraża prawdę, że Bóg jest miłującym Ojcem, nieustannie troszczącym się o cały świat i o każdego człowieka. Symbol Bożej Opatrzności został umieszczony w Sanktuarium Przymierza 15 sierpnia 2006 przez ks. biskupa Kazimierza Nycza, ówczesnego ordynariusza diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej.

Kamień węgielny

Poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego, w dniu 14 kwietnia 1991 roku, dokonał ks. bp Ignacy Jeż, ordynariusz diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. W granitowej płycie są umieszczone następujące kamienie: kamień pochodzący z bazyliki Zwiastowania NMP w Nazarecie, kamień z Dachau, z bloku, w którym przebywał założyciel Ruchu Szensztackiego o. Józef Kentenich oraz kamień z Prasanktuarium i krzyżyk wykonany z drewna dawnego ołtarza w Prasanktuarium, z lat 1902-1934.

Krzyż Jedności

Krzyż Jedności ma szczególne znaczenie w Ruchu Szensztackim. Ukazuje on jedność Chrystusa i Jego Matki, którzy zjednoczeni z Ojcem tworzą jedno w przymierzu. Krzyż ten wyraża także intencję, aby wszyscy tworzyli jedno z Jezusem i Maryją oddając się Bogu Ojcu. Oryginał Krzyża Jedności został wykonany i podarowany o. Kentenichowi przez chilijską Rodzinę Szensztacką. On zaś przekazał go do sanktuarium w Stuttgarcie, gdzie znajduje się do chwili obecnej. W ołtarzach sanktuariów szensztackich na całym świecie są wystawiane repliki tegoż krzyża.

Stągiew

W sanktuariach szensztackich znajduje się również stągiew, która zachęca do składania małych duchowych ofiar, tzw. „wkładów do kapitału łask”, którymi są dowody naszej miłości do Boga i Matki Bożej.

Podobnie jak słudzy w Kanie Galilejskiej napełnili stągwie wodą, by goście weselni mogli zakosztować wina, tak pielgrzymi nawiedzający sanktuaria szensztackie składają w nim to wszystko, co jest dla nich wartościowe i cenne. Tymi duchowymi darami mogą być: praca, pomoc okazana bliźniemu, modlitwa, radość czy cierpienie, wysiłki w dążeniu do tego, by być lepszym, zaangażowanie w życie swojego środowiska, całe swoje życie i to wszystko, co nosimy w naszych sercach. W duchowych darach nie chodzi o coś nadzwyczajnego, lecz o zwykłe, konkretne sprawy codziennego życia. Jezus na prośbę Maryi, podobnie jak w Kanie Galilejskiej, zamieni nasz dar na skarb gromadzony w niebie. Warto zaznaczyć, iż uczynki te podejmowane w stanie łaski uświęcającej mają wartość zasługującą.

Relikwie św. Jana Pawła II

4 grudnia 2011 r. miała miejsce instalacja relikwii świętego Jana Pawła II. Uroczystość wprowadzenia relikwii poprzedziło triduum (trzydniowe) przygotowania duchowe. Uroczystości wprowadzenia relikwii przewodniczył biskup pomocniczy diec. koszalińsko-kołobrzeskiej ks. bp Paweł Cieślik. Relikwie kropli krwi św. Jana Pawła II zostały umieszczone w relikwiarzu – w krzyżu papieskim.

Relikwie wystawione są w sanktuarium do publicznej czci w następujących dniach:

• 2 kwietnia – we wspomnienie śmierci św. Jana Pawła II
• 1 czerwca – we wspomnienie dnia obecności św. Jana Pawła II na Górze Chełmskiej i poświęcenia Sanktuarium Przymierza
• 16 października – w dniu wyboru na Stolice Piotrową
• 22 października – liturgiczne wspomnienie św. Jana Pawła II
• Pierwsza sobota miesiąca – umożliwienie po Mszy św. wszystkim wiernym oddawanie czci relikwiom św. Jana Pawła II
• Pierwszy dzień każdego miesiąca – w Sanktuarium Przymierza sprawowana jest Msza św. za wstawiennictwem św. Jana Pawła II